Wracam do żywych
Nawet już nie wiem, jak dawno mnie tu nie było. Nie liczę. Nie chcę. Życie toczy się swoim tempem i swoimi przystankami. Trochę jak pociąg Bielsko-Kraków. Myślisz, że to enigmatyczne porównanie? To wyobraź sobie wczesnym, zimowy poranek. Tak wczesny, że nawet słońce ociągało się z pobudką. Na stacji K. pociąg był opóźniony tylko o pół godziny. Tylko, choć przejechał raptem 25 km. Pociąg rusza. Senny rytm szyn szybko nas usypia. Przesiadka jest dopiero w Kalwarii. Można spać. Nagle szarpnięcie. I stop. Nic się nie dzieje. 10 min, 30 min, godzina. Ludzie wychodzą z pociągu na zmrożoną łąkę, wracają. Nikt nic nie wie. Gdzie pociąg utknął, na ile, czy coś się…
Magdalena Abakanowicz we Wrocławiu
Z pracami Magdaleny Abakanowicz po raz pierwszy spotkałam się w czerwcu ubiegłego roku, gdy odwiedziłam Tate Modern Gallery w Londynie. Słabo jak na fakt, że to jednak z najbardziej znanych na świecie polskich artystek współczesnych. Dlatego ucieszył mnie fakt, od największy zbiór jej prac wzbogacił się o kolejne 14 dzieł! Uprzedzam, jeszcze tam nie byłam i jeszcze naocznie nie widziałam. Liczę jednak, że jeszcze w tym roku tę nadrobię zaległość. Inwestycja w sztukę! Cieszę się natomiast z tego, że ktoś zechciał wydać pieniądze na prace Abakanowicz. Dlaczego? Bo to polska sztuka współczesna, a to już kaprys prawie, wydawać na coś takiego pieniądze. Taki mały sarkazm. Jednak doskonale pamiętam, kiedy po zobaczyłam…
Podsumowanie roku 2017
Do Nowego Roku zostały jeszcze tylko godziny. Pewnie większość teraz świętuje. Nie jestem fanką wielkiego świętowania tej daty. Więc skupiłam się na podsumowaniach moich osiągnięć i porażek. Czy w tym roku jest co podsumowywać? Oj tak! To był dobry rok.
Zgubione święta
Ostatnia prosta przed świętami. W galeriach tłumy. Na bazarkach tłumy. Wszędzie spóźnieni kurierzy… U mnie remont pełną parą. Nie ma choinki nawet najmniejszej, choć u sąsiada już świeci w ogrodzie zimnym granatem. Nie ma dekoracji i nie wiem, szczerze powiedziawszy, czy w ogóle w tym roku jakieś będą.
W świecie miodem płynącym
Mój tata jest pszczelarzem! To nie tylko brzmi dumnie, to jest powód do dumy! Ponieważ nie jest byle jakim partaczem, kocha te małe, puchate stworzenia. I czasami wydaje mi się, że te kilka milionów owadów nazwał po imieniu. Tym samym od małego wychowywałam się w zapachu miodu i szumie uli. Ten, kto tego doświadczył, wie, że to mistyczne przeżycie. A dziś chcę cię zabrać, do świata pszczół, do ula…
Babski blog o podróżach, książkach i życiu
